Διορισμοί...

διορισμοί...

...άντε βρε άτιμα παιδιά, άντε...
φορές φορές αναρωτιέμαι, τι είναι πιο θλιβερά ποταπό, η ξεδιαντροπιά της κραγμένης αξιοπρέπειας και ηθικής, της πως την είπαμε; τελευταία φορά αριστερά; ή οι πάτρωνες της διαπλοκής, του ύφους:" πάμε για μεγάλες κονόμες  σύντροφε δεξιά κι αριστερά...κι όπου κάτσει η ζαριά."
Εγώ, ως πνευματική άσκηση, αντιμετωπίζω τα γεγονότα, ο γάτος μου ο Σαρδόνιος όμως, ούτε τη διάθεση, ούτε την πρόθεση, έχει για κάτι τέτοιο, με κοιτάει με περιφρόνηση, ενίοτε με  οίκτο, και αρνείται την υποταγή...
 "Αν δεν με προφύλασαν οι " αιώνες" μου, μπορεί και να είχα σαλτάρει στα κεραμίδια ...
της Βουλής βεβαίως- βεβαίως, εκεί όλοι μπαίνουν κι όλοι σουλατσάρουν,εγώ, γιατί όχι ρε μούλικο είμαι;"
 Υ.Γ.1. Ο γάτος μου ο Σαρδόνιος, ούτε χρωστάει πουθενά, ούτε το φαγητό κανενός άλλου τρώει, μπορεί και δικαιούται να σαρκάζει, τους ασυνείδητους, που έχουν το θράσος του μικρο λωποδύτη , αλλά δυστυχώς, φοράνε το κουστουμάκι του πολιτικού, ο γάτος μου ο Σαρδόνιος, δεν σιτίστηκε ποτέ από το Δημόσιο, και συχαίνεται όπως και εγώ όλα τα σοβαροφανή  μηδενικά της κομματικής νομενκλατούρας...όπου, και από όπου, αυτά προέρχονται.
 ΥΓ2. Με την κυβερνώσα παράταξη, δεν υπάρχει πρόβλημα, κι όρεξη να μην έχεις να ασχοληθείς μαζί της, έρχεται και σου τρίβεται... Τραβάει ο οργανισμός της την ξεφτίλα, την επιζητεί...