Σου μιλώ για όνειρα,που ποτέ δεν είδα...

...και σου μιλώ,
για όνειρα, που ποτέ
δεν είδα
και για εφιάλτες, που ποτέ
δεν με ξέχασαν.
Γίνομαι
η μάγισσα του παραμυθιού
κι ο ήρωας του θρύλου
Ξυπνάω, μια μαγεμένη πόλη
και σκοτώνω τα στοιχειά
γύρω από μια προϊστορική
φωτιά
Βγάζω την καρέκλα
με το σπασμένο ποδάρι
στην αυλόπορτα
και φτιάχνω συνταγές
για φίλτρα μαγικά.
Τρυπώνω
στα προδομένα ιδανικά
κουρασμένων επαναστατών
πουλημένων-μικροαστών
και πατώντας, πάνω στις μάσκες
χαζεύω τις τρύπιες δεκάρες
πού ναι στη θέση της καρδιάς τους.
Ανάμεσα σε δυο τούμπες,γνέφω:
"καλά είμαι"
σ΄αυτόν τον βρώμικο ουρανό
που εννοεί, πάντα, να σκιάζει
την ψυχή μου
και πριν χαθώ, στην σωτήρια
κατατονία
νοιώθω τις πλάτες μου
                                                                                 να γδέρνονται
                                                                                 στον τοίχο...
Μα!
σου μιλώ,
για όνειρα,που ποτέ
δεν είδα
και για εφιάλτες ,που ποτέ
δεν με ξέχασαν!
             
Κατερίνα Σακαλάκ
(ποιήματα κι΄ανομήματα)