Ευχές 2018: Κατέβα από την Τραμπάλα!

Ευχές 2018

...ξέρεις; είναι άχαρα δύσκολο να ευχηθείς σε συμπατριώτες σου κάτι κοινότυπο και ευγενικό
με τις παρούσες συνθήκες.
Δεν ξέρεις αν πρέπει να απευθυνθείς  σε ανθρώπους ευτυχισμένους και ευημερούντες (τόσες κρατήσεις σε ξενοδοχεία για την περίοδο των εορτών πια;) ή σε λιμοκτονούντες...που όμως δεν κουνάνε τον πισινό τους,να βγάλουν κανένα μεροκάματο ...αλλά βολεύονται με επιδόματα και κυνήγι παροχών αλληλεγγύης...δήμου, εκκλησίας ή όπου δήποτε αλλού...
Αυτά λέγονται με ιδιαίτερη έμφαση λόγω του ότι διαπίστωσα ότι ο Έλληνας πεινάει(;)...αλλά ελιές δεν πάει να μαζέψει!Ψάχνουν μου λένε φίλοι μου στην Αχαΐα εργάτες να μαζέψουν τις Ελιές και δεν βρίσκουν.Αλλοδαπά συνεργεία...τηρούν σειρά προτεραιότητας.
Τι να ευχηθείς για τον χρόνο που έρχεται; Μία ευχή-παρότρυνση ίσως:
Κατέβα από την τραμπάλα της πολιτικής αποβλάκωσης που έχεις ακινητοποιηθεί.

Οι Μπαμπάδες στη Βο(υ)λή...

Artabart...αστειάκια : Σαρδόνιος, ο γάτος 2 -Οι Μπαμπάδες στη Βο(υ)λή...

...και οι υιοί στα μπαχαλοτρομοκρατικά τους...διασκεδάσματα.
Δεν διαβάζουν εφημερίδες,δεν επισκέπτονται σάϊτ ενημερωτικά,που ζουν οι ¨καλοί άνθρωποι" της Πρεσβείας του Ισραήλ; Άκου, να συλληφθούν τα...
"παιδιά' ...
Λίγο τόχεις,να πηγαίνουν κούρσες
μπρος- πίσω τα περιπολικά;

Και Επί Γης Ειρήνη...

...και επί Γης Ειρήνη

...δεν υπάρχει άλλη ευχή!
Είναι πολλά τα χρόνια ,που η Ελλάδα βασανίζεται μέσα σ αυτό το χαοτικό αδιέξοδο.
Τα επίπλαστα και τα αναποτελεσματικά,κατατρώνε της σάρκες, των μικρών ανθρώπων.
Μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Η Χώρα μας, παραδόθηκε αμαχητί.Ναι αμαχητί! στους κακούς ξένους...
Ξεπουλήθηκε! Τόση προθυμία για παράδοση πια...και να μην ακούσω για ηρωικές διαπραγματεύσεις και λοιπά...και λοιπά...
Μας οδηγούν οι εκλεγμένοι, σε επικίνδυνα μονοπάτια,που δεν φωτίζονται ούτε από πλαστικά φωτάκια,ούτε από κεράκια...Να ευχόμαστε την Ειρήνη, αυτό μόνο.Μέσα μας και γύρω μας...γιατί κανείς δεν μας την εγγυάται και κανείς δεν μπορεί να το κάνει άλλωστε.

Δικά σας παιδιά...κι αυτά;

Artabart...asteiakia

...για να το πω,πιο απλά και άμεσα
αυτά τα μούλικα που δηλητηρίασαν τρόφιμα και έχουν το θράσος να ανακοινώνουν τα κατορθώματά τους είναι από εκείνο το είδος...δίποδου που αποκαλείτε..."δικά σας παιδιά";

Σου μιλώ για όνειρα,που ποτέ δεν είδα...

...και σου μιλώ,
για όνειρα, που ποτέ
δεν είδα
και για εφιάλτες, που ποτέ
δεν με ξέχασαν.
Γίνομαι
η μάγισσα του παραμυθιού
κι ο ήρωας του θρύλου
Ξυπνάω, μια μαγεμένη πόλη
και σκοτώνω τα στοιχειά
γύρω από μια προϊστορική
φωτιά
Βγάζω την καρέκλα
με το σπασμένο ποδάρι
στην αυλόπορτα
και φτιάχνω συνταγές
για φίλτρα μαγικά.
Τρυπώνω
στα προδομένα ιδανικά
κουρασμένων επαναστατών
πουλημένων-μικροαστών
και πατώντας, πάνω στις μάσκες
χαζεύω τις τρύπιες δεκάρες
πού ναι στη θέση της καρδιάς τους.
Ανάμεσα σε δυο τούμπες,γνέφω:
"καλά είμαι"
σ΄αυτόν τον βρώμικο ουρανό
που εννοεί, πάντα, να σκιάζει
την ψυχή μου
και πριν χαθώ, στην σωτήρια
κατατονία
νοιώθω τις πλάτες μου
                                                                                 να γδέρνονται
                                                                                 στον τοίχο...
Μα!
σου μιλώ,
για όνειρα,που ποτέ
δεν είδα
και για εφιάλτες ,που ποτέ
δεν με ξέχασαν!
             
Κατερίνα Σακαλάκ
(ποιήματα κι΄ανομήματα)