" Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κάθε άρθρου του blog αρκεί να αναφέρεται η πηγή "

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2019

Αθάνατος

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έχει καταχωρηθεί στο " εθνικό συλλογικό συνειδητό των Ελλήνων"  , ως ένας από τους νέους Εθνομάρτυρες! Ένας ωραίος Έλληνας που εκτέλεσαν βρώμικα οι Αλβανικές Υπηρεσίες και που το αίμα του θα μείνει ανεξίτηλο στα χέρια της φυσικής και πολιτικής ηγεσίας της γειτόνισσας χώρας που δημοκρατία δεν ξέρει τι θα πει.
Ενας χρόνος πέρασε και ακόμη, δεν έχουν γίνει γνωστά τα γεγονότα που οδήγησαν στην "δολοφονία", αυτού του παλίκαρου, που έδινε τα μεροκάματα του για να φτιάχνει τις σημαίες της καρδιάς του, Για να στολίζει το χωριό του στις εθνικές επετείους με τα χρώματα της μάνας Ελλάδας. Μιας Ελλάδας, που κρύφτηκε κάτω από τα φουστάνια  της Υποκρισίας , μιας πολιτικής ηγεσίας που και σε αυτό το θέμα, είναι κατώτερη των περιστάσεων...
Θέλει η Αλβανία, να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση...
Θέλει η Ελλάδα...να λογίζεται ως χώρα προοδευτική και δημοκρατική και...και...και...
Ρατσισμό και στους νεκρούς βρε πολιτικά σερνάμενα;
Αναγνωρίζεις το δικαίωμα στο κάθε βαρεμένο ντόπιο και αλλοδαπό , να ξετσουτσουνιάζεται σε   δημόσια θέα.Αφήνεις ατιμώρητους αυτούς που καίνε την Ελληνική Σημαία και...και δεν γίνεσαι η φωνή των γονιών αυτού του  Έλληνα που άνοιξε τα χέρια του διάπλατα, να κλείσει την Πατρίδα...Να προστατεύσει  ότι μπορούσε...Οφείλει η Ελληνική πολιτική ηγεσία να απαιτήσει από τους Αλβανούς το πόρισμα της υποθέσεως. Ενα χρόνο και ακόμη; Παιδί δικό σας αν ήτανε τι θα είχατε κάνει; Εσείς μισείτε τους ήρωες, γιατί είστε τόσο χαμερπείς που δεν αντέχετε τα ύψη που εκείνοι..βολτάρουν.
Ομως:
" Τ΄αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται "
Γι αυτό:
 Κωνσταντίνος Κατσίφας . Αθάνατος!

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2019

Φίλοι

Φίλοι
...η Χρου-χρου, μαζεύτηκε στην φιλόξενη αυλή, ενός σπιτιού, κάπου στους πρόποδες του Υμηττού...,όταν η κάποτε παιχνιδιάρα σκυλίτσα η Ιρμα, είχε χάσει  το φως της, αλλά και τη δυνατότητα να κινείται ...Από την πρώτη στιγμή, αγαπήθηκαν. Το μικρό γατάκι, έγινε μια σοβαρή γάτα-φύλακας , της ανήμπορης γέρικης Ιρμας. Κάθε απόγευμα, έξω από την πόρτα, καθόταν η μια στην αγκαλιά της άλλης, μέχρι που η Ιρμα, έφυγε...