ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ- ...ένας άνθρωπος- τοπίο...

Χρόνης Μίσσιος

 ...σ΄αυτό το ταξείδι, το ωραιότερο απ΄όσα ένας άνθρωπος
μπορεί να κάνει, το ταξείδι της ζωής,συναντάει κάποιες φορές,ανθρώπους-τοπία, σαν τον Χρόνη.
Αυτό ήταν, έτσι έμεινε στην μνήμη μου.
1981, λίγο μετά τις εκλογές, ο συναισθηματικός απολογισμός, όσων είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια...έκλεισε με δυο γουλιές κρασί και την επίγνωση
της ανάγκης για περιχαράκωση, περιφρούρηση της ύπαρξης...Αυτό θυμάμαι,αυτό ξέρω: Δεν διατίθετο...δεν ήθελε να συμπορευτεί με κανένα σύστημα...ήξερε  από πρώτο χέρι το κόστος της προδοσίας των τάχα...ηρώων της εποχής...κι αυτό ,ήταν σκληρότερο βασανιστήριο απ΄όσα είχε περάσει...΄Ολη του η αλήθεια, πικρή, σκληρή, αδιαπραγμάτευτη ! βγήκε στα βιβλία του.
Αυτή την αλήθεια, αγάπησε ο κόσμος, αλλά δεν συνέφερε την αριστερά της εποχής...και όταν κάτι δεν συμφέρει...τυχερός είναι εκείνος που έχει προσωπικές άμυνες. Ο Χρόνης είχε...Αποτραβήχτηκε στο Καπανδρίτι,με τα σκυλιά και τους ανθρώπους που χωρούσαν στον κύκλο που είχε κάνει γύρω του και δε σταμάτησε ποτέ! να αγωνίζεται, στον αγώνα που είχε ταχθεί...Να μην κυρίως τον καταπιεί,
ένα σύστημα που απέρριπτε. Ήταν ένας άνθρωπος-τοπίο...σαν εκείνα που κανένας δεν έχει δικαίωμα να βάλει ταμπέλα ιδιοκτησίας...

Φώτο. Κ.Σ