" Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κάθε άρθρου του blog αρκεί να αναφέρεται η πηγή "

Πέμπτη 24 Αυγούστου 2017

Αλεξάντερ Σολζενίτσυν -το χρέος του πνευματικού ανθρώπου-

A.Solzenitsyn
..αποσπάσματα από την ομιλία του για το Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας που του απονεμήθηκε το 1970.Όπως κάθε τιμημένος με το Βραβείο ,έτσι και ο Σολζενίτσυν, προσκλήθηκε να παραστεί στην τελετή απονομής του Βραβείου στην Στοκχόλμη και φυσικά να μιλήσει...Έγραψε την ομιλία, αλλά δεν κατόρθωσε ούτε στη Στοκχόλμη να πάει...
"Αν πήγαινα στη Στοκχόλμη, είχε δηλώσει ο ίδιος, θα έβρισκαν αφορμή να με αποκλείσουν από την πατρική μου γη"
ούτε στη Μόσχα να την διαβάσει...Η εχθρότητα του σοβιετικού τύπου,το κλίμα απομονώσεως που ζούσε στην Ρωσία ,λόγω του ότι με το έργο του ασκούσε ελεύθερη κριτική κατά του Καθεστώτος ,του Κομμουνιστικού, εννοούμε...
τον υποχρέωσαν, να αποφύγει αυτό το ταξίδι.
Το 1972,δημοσιεύτηκε ,μεταφρασμένη στα Ελληνικά,από τις εκδόσεις Άγκυρα και εδίδετο δωρεάν
μαζί με κάποιο άλλο βιβλίο.
Παραθέτω κάποια αποσπάσματα...
"Αλοίμονο στο Εθνος που η κουλτούρα του διαταράσσεται από την παρέμβαση της εξουσίας.Γιατί δεν πρόκειται για παραβίαση εναντίον της ελευθερίας του Τύπου, αλλά για το κλείσιμο της καρδιάς του Έθνους,για το κομμάτιασμα της μνήμης του"
........."Ο τρομοκρατημένος πολιτισμένος κόσμος,αντιμετωπίζονταςτην επίθεση της βαρβαρότητας που έδειξε ξαφνικά τα δόντια της,δεν βρήκε τίποτα καλύτερο από την υποχώρηση και τα χαμόγελα. Το πνεύμα του Μονάχου είναι η νόσος της θελήσεως των ευκατάστατων ανθρώπων. Είναι η καθημερινή κατάσταση εκείνων που παραδόθηκαν στη λαχτάρα της ευημερίας πληρώνοντας οποιαδήποτε τιμή και όρισαν τον πλούτο σαν κύριο σκοπό της γήϊνης υπάρξεώς τους"
.............Η λογοτεχνία μεταφέρει και σε μια ακόμη ανεκτίμητη κατεύθυνση την αδειάσειστη συμπυκνωμένη εμπειρία:την μεταφέρει από γενεά σε γενεά.Γίνεται, μ΄αυτό τον τρόπο, η ζωντανή μνήμη των λαών. Φυλάει μέσα της  ζεστή την ιστορία που πέρασε με τέτοιο τρόπο,που δεν παίρνει ούτε απο την διαστρέβλωση ούτε και από συκοφαντία. Κατά τον τρόπο αυτό η λογοτεχνία, μαζί με τη γλώσσα, διατηρεί και την Εθνική ψυχή.
Τα τελευταία χρόνια είναι της μόδας να μιλάμε για την ισοπέδωση των εθνικοτήτων, για την εξασφάλιση των λαών μέσα στο καζάνι του σύγχρονου πολιτισμού.
Εγώ δεν συμφωνώ με αυτά.Εδώ μπορούμε μόνο να πούμε οτι η εξαφάνιση των λαών θα μας έκανε το ίδιο φτωχούς όπως άν όλοι οι άνθρωποι γινόντουσαν ίδιοι και αποκτούσαν τον ίδιο χαρακτήρα και την ίδια μορφή.Τα Έθνη είναι ο πλούτος της ανθρωπότητας, είναι η γενίκευση της προσωπικότητας του ανθρώπου.Και το μικρότερο έχει τα ξέχωρα δικά του χρώματα και κρύβει μέσα του την ειδική κόψη της Θείας Σκέψεως.
Αλόιμονο όμως σε εκείνο το Έθνος που η λογοτεχνία του αναστέλλεται από την επέμβαση της βίας.Αυτό δεν είναι απλώς και μόνο παραβίαση της ¨ελευθεροτυπίας", είναι σφράγισμα της Εθνικής καρδιάς, είναι κόψιμο της Εθνικής μνήμης.
Το ΄Εθνος δε θυμάται πια τον εαυτό του, το Έθνος χάνει την πνευματική του ενότητα και μ΄όλο που η γλώσσα είναι κοινή σε όλους, οι συμπατριώτες παύουν ξαφνικά να καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον.
Βουβές γενεές ζούν και πεθαίνουν, χωρίς να έχουν διηγηθεί για τον εαυτό τους, ούτε σε αυτούς τους ίδιους ούτε και στους απογόνους τους.... 
...Μια Μόνο Λέξη Αλήθειας,Αξίζει Περισσότερο Απ΄Ολο τον Κόσμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου