Αγιος Γεώργιος Πεταλωτής-Μάνη

Άγιος Γεώργιος Πεταλωτής

..

Άγιος Γεώργιος Πεταλωτής-υπέρθυρο

Άγιος Γεώργιος Πεταλωτής

Άγιος Γεώργιος Πεταλωτής-θέα στον ουρανό

...έτσι ήθελα να είναι,η αρχή.Φωτογραφίες,από ένα τόπο,που όπως μου είπε ο οδηγός μας(ο Γιώργης ο Κωστ...,αυτοκινητιστής απ΄τη Μαντίνεια),είναι ο "δικός του τόπος Δύναμης".
Το ότι η Μάνη, η μαγική!, είναι ο χώρος,που χρόνια τώρα, η ψυχή μου,ανασαίνει...το έχω γράψει με διάφορους τρόπους.
Σήμερα,μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα απουσίας,που η καρδούλα μου ..."κοινωνούσε Ελλάδα", επιθυμώντας να αποθησαυρίσω,στην μνήμη,την ομορφάδα της Χώρας αυτής,που επιχειρούν οι ολίγιστοι των ημερών,να διαμοιράσουν, λάφυρο εξουσίας...σε όποιον τους δώσει...κάτι τις, νάχουν να γλύφουν...
θα σας πω την ιστορία, όπως μου την είπε ο Γιώργης, ένα μεσημεροαπόγευμα,που ξεκινήσαμε από την Μεσσηνιακή Μάνη,για την Μονή του Αγίου.
Δικά του τα λόγια:
 "Κάποιοι χωριανοί από τα Αλτομιρά,καταδικάσανε το γιό μιας γυναίκας για ένα έγκλημα, που δεν είχε κάνει.Η γυναίκα επικαλέστηκε τον Άη Γιώργη, να σώσει το γιό της. Ο Άγιος πήγε στο χωριό που ήταν η φυλακή,τον πήρε, και τον πήγε στη μάνα του.
Η μάνα του παλικαριού,είχε τάξει στον Άγιο,το καλύτερό της χτήμα όταν τον ελευθερώσει.
Το καλύτερό μου κτήμα,που σου έχω τάξει,διάλεξε το Άγιε μου,να το πάρεις.
Τότε  εκείνος ,της είπε:Δεν θέλω το καλύτερό σου χτήμα .Θέλω αυτή την ελιά.Γύρισε το άλογό του και έδωσε μια κλωτσιά σε μια συγκεκριμένη ελιά!Το πέταλο του αλόγου έμεινε στάμπα ,πάνω στο δέντρο.
 "Αυτή την ελιά θέλω" είπε .
Και από τότε,έμεινε πάνω στην ελιά το πέταλο του αλόγου του Αγίου.Εγώ,τώρα, είμαι 45 χρονών, όμως θυμάμαι μέχρι πριν 20-27 χρόνια το δέντρο ...
Κάποια χρονιά,φύσηξε ένας πολύ δυνατός αέρας,ξερίζωσε την ελιά, κι αυτό έγινε θεμα συζήτησης ,για πολύ καιρό.
Η ελιά του Αγίου έπεσε!
Όσο για τις αλυσίδες,του κατάδικου,ήταν μόνιμα μπροστά στην εικόνα, όμως μετά που ανοίχτηκαν οι δρόμοι,κι ήταν εύκολο,να πάει ο καθένας...άρχισαν τα πλιάτσικα...2-3 φορές...δεν έχει γλυτώσει ούτε η Χάρη του!
Το μοναστήρι το φτιάξανε κάτοικοι  της περιοχής Αλτομiρά..και το σεβάστηκαν, όλες οι εποχές.Όλοι!
Τα κελιά, "ανήκουν" σιωπηρά, δηλαδή συντηρούνται ,από κάποιες οικογένειες...γιαυτό άλλα είναι τα Τσακωναίϊκα, Κλυδωνέϊκα, Παπαδέϊκα, αυτό σημαίνει ότι το κάθε "κελί",έχει τη δική του ιστορία.