" Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κάθε άρθρου του blog αρκεί να αναφέρεται η πηγή "

Κυριακή 7 Απριλίου 2019

Αλτομιρά Μεσσηνίας

...είναι μέρη, είναι τόποι που όσες φορές και αν τους έχεις επισκεφτεί, σου έχουν μιαν έκπληξη, κάτι σου φυλάνε για δώρο .
Τα Αλτομιρά ,έχουν ανακηρυχτεί (1999) από το Υπουργείο Πολιτισμού, διατηρητέος οικισμός.Είναι η  χαρακτηριστική Μανιάτικη αρχιτεκτονική που δίνει στον τόπο  τη γοητεία του.
Είναι το πετρόχτιστο μονοπάτι (Μπίλιοβο), που ενώνει τα Σωτηριάνικα με τον οικισμό αυτό, που  έχει κάνει , πολλούς περιπατητές,να φτάσουν ως εδώ...

Αλτομιρά

...οι φωτογραφίες που σας δίνω, τραβήχτηκαν λίγο πριν ο ήλιος αρχίσει να χάνεται στον ορίζοντα, λίγο πριν βουτήξει στον Μεσσήνιο κόλπο, λίγο πριν η νύχτα απλωθεί στις κορφές του Ταϋγέτου.
Εκείνη την ώρα,που το φως τα χρώματα, οι σκιές, παραδίνονται στην μαγεία.

Αλτομιρά Μεσσηνίας

 ...έχω γράψει πολλές φορές, πως όταν τα πνευμόνια,φτάσουν σε σημείο ασφυξίας από την κατάσταση που επικρατεί στις πόλεις,μόνη καταφυγή των ανθρώπων σαν και εμένα που αρνούνται να αποδεχθούν την ασχήμια, είναι η Φύση...



..όταν λοιπόν, βλέπετε, ότι λείπουμε καιρό, να ξέρετε, ότι κάπου προσπαθούμε να πάρουμε ανάσες...κάπου προσπαθούμε να καθαρθούμε από την βρώμα, που επιχειρεί να μας πνίξει...
Αυτή τη φορά, σας φέρνω, από εκεί που πήγα, μια ιστορία.
Την ιστορία της Ελένης από τα Αλτομιρά.
Και θα σας την πω, έτσι όπως μου την είπε ένας άνθρωπος από τη φαμίλια του πατέρα της, το απόγευμα που ξεκινήσαμε από την Μεγάλη Μαντίνεια για Σωτηριάνικα και μετά, ανήφορο, ανήφορο για τα Αλτομιρά.
Μέχρι τότε,καλή υπομονή να έχετε και Πίστη, ότι το ακατόρθωτο γίνεται κατορθωτό...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου